Kim jest Człowiek?

Zamysł był taki, aby iść dziś na Jaworzynę. Już właściwie byliśmy przygotowani. Pan Antoni, kierownik ośrodek, swoimi cennymi uwagami przyczynił się do zmiany planu. Poszliśmy do ogrodów sensorycznych. 

Dzięki unijnym datacjom powstało w Muszynie to przepiękne miejsce. Powstało szczególnie dla osób niepełnosprawnych, niewidzących. Ale czy my aby na pewno jesteśmy pełnosprawni? Czy widzimy, słyszymy, czujemy? Często myślę, że jesteśmy głusi i niewidomi. Na obecność Pana Boga i drugiego człowieka.

Ogród sensoryczny dostarczył wszystkim niesamowitych wrażeń. Jedliśmy maliny, poziomki, truskawki. Dojrzewała amerykańska borówka, aronie, winogrona. Roztaczał się zapach róż i lawendy. Unosiły się roje małych bąków. Na palcach, po roztarciu listka, zostawał rześki zapach mięty. Szumiała woda. Było pięknie, aż nie chciało się stamtąd odchodzić.

Droga zaprowadziła nas jeszcze na górę Koziejówka. Szliśmy drogą krzyżową. Odpocznienie przyszło pod/w krzyżu Chrystusa. On pomógł nam również rozwiązać dwie trudne sytuacje.

Dzień za dniem mija nam tak szybko. Dzieci mają ogromną, niespożytą energię i ciągłą gotowość do zabawy. A kiedy wieczorem zaczynamy wspólną modlitwę dziękowaniu nie ma końca. Za wszystko.

Przyglądam się im i widzę w nich wielkie, nieodkryte bogactwo. Jak łatwo je zmarnować. Jak łatwo zabierze je świat, jeśli my dorośli nie nauczymy ich odkrywać i rozumieć siebie, słuchać, patrzeć i rozumieć Słowo. Tylko czy starczy nam odwagi? „Miejcie odwagę żyć dla Miłości, nie lękajcie się”

Jakie to trudne.